Jolanta Lothe okrzyknięta seksbombą i „najpiękniejszymi piersiami w Warszawie”

1 kwietnia 2022 roku zmarła wybitna aktorka teatralna i filmowa, Jolanta Lothe. 19 kwietnia skończyłaby 80 lat. O śmierci aktorki poinformował Związek Artystów Scen Polskich. Kim była Jolanta i z jakich produkcji była najbardziej znana?

Jolanta przyszła na świat 19 kwietnia 1942 roku w Wilnie jako córka aktorki Wandy Stanisławskiej-Lothe. W 1966 roku ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie (dziś nazywaną Akademią Teatralną). Początkowo młoda Jolanta nie chciała iść w ślady swojej sławnej rodzicielki i planowała związać przyszłość z medycyną.

Przełomem, ale jednocześnie przekleństwem w jej karierze był film „Rejs” Marka Piwowskiego, w którym młodziutka, wykształcona i utalentowana aktorka została zredukowana do roli „dziewczyny przechadzającej się w strojach kąpielowych”. Po filmie bardzo szybko przykleiła się do niej łatka „blondwłosej seksbomby”, a Tadeusz Różewicz powiedział nawet, że ma „najpiękniejsze piersi w całej Warszawwie”. Po latach Lothe wyznała, że choć niewątpliwie przyniosło jej to popularność, to jednocześnie nikt nie zwracał uwagi na jej grę aktorską: „Ja tam nie grałam. Pokazywano mnie i mój biust”.

Po rejsie wystąpiła w filmach i serialach takich jak „Polskie drogi”, „Daleko od szosy”, „Potop”, „Brunet wieczorową porą”, „Opętanie” czy „Nie ma róży bez ognia”. Bardzo długo walczyła ze stereotypem seksbomby i marzyła o trudnych psychologicznie rolach, które byłyby dla niej wyzwaniem. Jej pierwszym mężem był Helmut Kajzar – dramaturg i reżyser teatralny. To właśnie on pomógł Jolancie spełnić marzenie i obsadzał ją w trudnych do zagrania rolach w swoich sztukach. Niestety zmarł, gdy lekarze zdiagnozowali u niego czerniaka, a aktorce zawalił się wówczas cały świat.

Później Jolanta Lothe została odkryta przez reżysera Piotra Lachmanna, który został jej drugim mężem po śmierci Helmuta. Razem z nim stworzyła pierwszy w Polsce i jedyny Videoteatr „Poza” będący połączeniem żywego planu aktorskiego z elektronicznym – pełnym monitorów, projekcji z kamer i rzutnika oraz uzupełnianym grafiką komputerową.

W 2007 roku pierwszy raz po wielu latach powróciła przed kamery w serialu „Barwy szczęścia”, w którym zagrała Teresę Struzik. Za całokształt twórczości i osiągnięcia zawodowe została uhonorowana Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”