Kuszyńska przełamała milczenie po wypadku:Ból, odraza, walka

Ten jeden moment zmienił w jej życiu wszystko. wypadek, paraliż, walka, wózek. Dziś Monika Kuszyńska wróciła do muzyki (ma za sobą nawet występ na Eurowizji), ale nie było łatwo.

Po dziewięciu latach od wypadku artystka zdecydowała się wydać książkę, której dała tytuł Drugie życie. Monika udzieliła też wywiadu-rzeki w Vivie!.

Początki były bardzo trudne. Bólowi towarzyszyła odraza do własnej osoby:

– Paradoskalnie, nie patrzyłam z odrazą na wózek. Patrzyłam z odrazą w lustro. Długo nie mogłam pogodzić się z tym obrazem. Z parą- wózek i ja. Zresztą miałam podobne doświadczenie z włosami, które strasznie mi się zniszczyły w szpitalu i musiałam je farbować.

Nie było jednak złości:

– To mnie zdziwiło. Nie miałam w sobie nienawiści.

Monika nie tylko starała się ćwiczyć, ale i walczyć z ciałem mentalnie:

– Ktoś mi powiedział, że to jest bardzo ważne, żeby pracować nie tylko fizycznie- czyli ćwiczyć, ale też mentalnie. Potraktowałam to bardzo poważnie. Zanim mogłam siadać, Prosiłam kogoś, żeby odsłonił mi stopy i wpatrywałam się w nie tak intensywnie, że dostawałam zawrótów głowy.

Monika miała problem z otoczeniem:

– Mnie bolały ludzkie spojrzenia.

Po wyjeździe do Indii i przeszczepie komórek macierzystych Monika zaakceptowała wózek. Znalazła w sobie siłę i zaczęła jeszcze mocniej walczyć. Za sukces uważa m.in. samodielne przesiadanie się pod prysznic, czy dojechanie do taksówki. Przyznaje, że ludzie na wózku mają trudne życie – wciąż są na poziomie dzieci, a każda przeszkoda architektoniczna to dla nich ogromny problem.

Monice pomagała jej młodsza siostra:

– Jako że dzieli nas pięć lat różnicy, ten związek nie był partnerski, tylko ja byłam opiekunką Marty (…). I nagle, po wypadku, wszystko drastycznie się odwróćiło.

Kuszyńską wciąż wspiera jej partner:

– Dla mnie znacznie więcej znaczą czyny niż słowa, a jednak przy Kubie doceniłam wartość słów: jesteś piękna, kocham cię.

Życzymy Monice wszystkiego dobrego!