Janosz po porodzie: Padliśmy z Tymkiem ofiarami…

[b]gość, 30-09-14, 16:54 napisał(a):[/b]
Za 4 miesiące rodzę,a mieszkam prawie 200 km. od rodziny. Czy pierworódka poradzi sobie bez niczyjej pomocy? Mąż boi się nawet wziąć na ręce niemowlaka,bo się cały trzęsie i już raz prawie upuścił dziecko koleżanki. Pewnie się nauczy,ale i tak cały dzień w robocie siedzi. Jakie są wasze doświadczenia.Która poradziła sobie całkiem sama ze wszystkim ? Ja co prawda mieszkałam z siostra i jej noworodkiem 12 lat temu i wszystko wydawało się proste i naturalne,a opiekowałyśmy się jej dzieckiem pół na pół i nawet nie pamiętam żeby któraś była zmęczona,wszystko szło jak po maśle, ale teraz będę całkiem sama i się boję,przez to narzekanie kobiet :/

bez paniki, ja też 200km od domu musiałam dać radę sama, mąż pomagał ale większość czasu był w pracy, może i jest ciężko ale przynamniej nikt się nie wtrąca co i jak, fakt,że czasem chciało się mieć trochę odpoczynku,ale wszystko jest do przeżycia, szczerze to nie rozumiem jak kobiety mowią,że muszą mieć pomoc do dziecka typu mama czy siostra, przecież to Wasze dziecko, nie mamy czy siostry i to wy powinnyście się nim zajmować 🙂

o matko! w tych zielonych buciskach wyglada jak kot w butach

Co mnie to obchodzi.
Ani glosu ani urody, zaraz bedzie zapomniana

jak nie masz na kogo liczyc to sie od razu nastaw na mega kopniaka w du*pe od zycia a niedaj jak ci dzieciak bedzie mial kolki to polegniesz psychicznie. Jak mieszkasz w uk to nawet nie licz na lekarzy ktorzy uwazaja ze kolki to normalka i o jakichs preparatach mlekozastepczych to mozesz pomarzyc. Lepiej zapytaj swoja pediatre rodzinna o kontakt telefoniczny. Lekarz nawet ci nie doradzi jakie mleko (aptamil, cow gate, sma itp) masz dobrac dziecku i mimo ze sa lactofree to musisz sama na to wpasc. Najlepsze co ci moge doradzic to poszukaj w swojej okolicy Children’s Centre i poszukaj na timetable jakies zajecia dla ciezarnych to tam inne matki z doswiadczeniem i prowadzace najwiecej ci doradza.

[b]gość, 30-09-14, 16:54 napisał(a):[/b]Za 4 miesiące rodzę,a mieszkam prawie 200 km. od rodziny. Czy pierworódka poradzi sobie bez niczyjej pomocy? Mąż boi się nawet wziąć na ręce niemowlaka,bo się cały trzęsie i już raz prawie upuścił dziecko koleżanki. Pewnie się nauczy,ale i tak cały dzień w robocie siedzi. Jakie są wasze doświadczenia.Która poradziła sobie całkiem sama ze wszystkim ? Ja co prawda mieszkałam z siostra i jej noworodkiem 12 lat temu i wszystko wydawało się proste i naturalne,a opiekowałyśmy się jej dzieckiem pół na pół i nawet nie pamiętam żeby któraś była zmęczona,wszystko szło jak po maśle, ale teraz będę całkiem sama i się boję,przez to narzekanie kobiet :/

Też tak mam, a raczej miałam bo teraz to już jest nas czworo. Rodzinę mamy jeszcze dalej,zresztą nikt i tak nie palił się nigdy do pomocy. Dobrze,że zdajesz sobie sprawę z tego,że może być ciężko,lepiej być zaskoczonym w druga stronę 🙂 u mnie było ciężko i to bardzo,a zaczęło się już w szpitalu od nieplanowego cc,braku pokarmu i w ogóle szoku,że dziecko ciągle wrzeszczy. Mąż musiał od razu wracać do pracy,bo planował urlop zgodnie z terminem porodu,a ten opóźnia się o 2 tygodnie. Byłam sama z wrzaskunem,który nigdy nie zasypial. Mąż pomagał jak mógł,wstawał w nocy ,karmil, nie wyobrażam sobie jak dałabym rade bez niego. Teraz mamy dwójkę dzieci ,różnica między nimi to 2 lata i tez jest hard core, ale jakoś dajemy radę, choć bywamy wykończeni. Nie ma co się martwić na zapas,jak dziecko jest zdrowe,mąż chętny do pomocy i dasz z siebie wszystko to jakoś będzie się kręcić,może małe okaże się do tego spokojne i chętne do współpracy 😉 Powodzenia!